Facebook versus Dimitri Verhulst

Social networking, wou me lid maken van facebook, maar dan wel volledig "anoniem", met fictieve naam en geboortedatum.... Wat bleek? Ik kon niet geregistreeerd worden. Nog enkele keren geprobeerd, maar tevergeefs. Om eerlijk te zijn, ik ben er niet ongelukkig om. Ik kén facebook daarom wel, maar om vriend van de vriend van de vriend van mijn vriend te worden, sorry, geen behoefte aan en geen tijd voor.

Niemand minder dan Dimitri Verhulst (!) schreef enkele maanden geleden in een column in de morgen. Omdat ik het zo herkenbaar vond, heb ik er toen een copietje van genomen. Liefst zou ik het hele column hier willen neerpennen, maar ik pik voor de gelegenheid de mooiste en treffendste fragmentjes eruit. Hierbij beloof ik plechtig het artikeltje te copiëren voor ons laatste samenzijn IRL, om deze afkorting eens te gebruiken.

"In mijn electronische brievenus stak deze week een bizar berichtje, getiteld "Anneke Claes wil je vriend zijn". ... Hoe kwam die geit trouwens aan mijn mailadres? .... Iemand met meer verstand van internetgebeuren dan ikzelf, en die was vlug gevonden, legde mijn uit dat het om zoiets ging als Facebook ("Wablieft?") waarbij oude bekenden elkaar weer tegen het vituele lijf lopen. .... Wat een naïef gedacht, te denken dat de vriend van een vriend ook wel een vriend zal zijn. En wat een simpelheid te geloven dat iets gemeenschappelijks per definitie de basis voor vriendschap kan vormen. ... En niet in het minst, ik héb geen vrienden die mij op hun her en der te verspreiden lijstjes plaatsen. Ik doe niet mee aan die prutsen. Een vriend van mij, een echte, zou dat weten. Dat elkeen doet waar hij goesting in heeft, maar dat ze mij buiten hun computerlolligheden en eenzamehartensites houden. .... "Je zou Skype moeten hebben", zei iemand me op een toon alsof hij druk doende was mijn leven te redden. "Werkelijk, Skype, dan kunnen we via het internet met elkaar telefoneren, zoveel als we willen, zlang als we willen, gratis en voor niks. Jij aan jouw computer, ik aan de mijne, en we bellen. Bellenbellenbellenbellen". .....

Aldus Dimitri Verhulst. En als hij er zo over denkt, dan mag ik er zonder enige wroeging ook zo over denken.